Mapa kontzeptuala

Irakasleen elkarrizketa (talde sarrera)

Behin denok ikasitakoa amankomunean jarrita eta hainbat ikuspuntu eztabaidatu ondoren, honako ondorio hauetara iritsi gara;

• Irakasle denek izan dituzte zailtasunak beraien lanean hasi direnean. Gerora berriz, praktikaren bitartez beraien lana askoz errazagoa bilakatu da eta gusturuago lan egiten dute. 
• Haurrenganako harremenak, konfiantzazkoak izan behar dira. Batzuetan nahiz eta zorrotzak izan, gerora beraiek bilakatzen dira irakaslerik onena. Exigentzia maila bat behar beharrezkoa da irakasle ona izateko.
• Irakaslea beti saiatu behar da haurrak ezagutzen eta gero, beraien nahien arabera eta hortik abiatuta irakasgaiak ahalik eta erakargarrienak egiten saiatu behar da.
• Gurasoekiko harremanak errazak ez diren arren, beti saiatu beharko da hauekin elkarlanean aritzen, gurasoak ere, bai hezkuntzan bai haurren bizitzan, berebiziko garrantzia baitute. Gianera, batzuetan hainbat helburu burutzeko beraien laguntza eta elkarlana izugarrizkoa izaten da, eta denen artean azken batean lanaren emaitza borobilagoa izaten da. 
• Norbere bizitza pertsonala ere ondo kudeatzen jakin behar da; arazo pertsonalak eskolaz kanpo utzi behar dira ezin baita utzi honek haurrengan eragina izan dezan.
• Irakasleak baita ere jakin behar du bere lankideekin lan egiten, beraiekiko harremena ona baldin bada laguntza handia jasotzen da eta lanen emaitzak hobeak izaten dira. Honetarako norbanako bakoitzak laguntza eskatzeko gaitasuna ere izan behar du, aholkuak eta iritziak inoiz ezbaitira gehiegizkoak. 
• Irakasleak  benetan sinisten duenari kaso egin behar diola legen garrantzia pixka bat ahaztuz

Lidiarekin elkarrizketan

Lehen hezkuntzan eta DBHko lehenengo bi urteetan izan nuen musikako irakaslea da Lidia. Nahiz eta urtetan ikastetxea zapaldu gabe egon naizen, askotan berarekin izateko aukera izan dut, zornotzarra baita. Beraz, ez dut arazo askorik izan berarekin harremanetan jartzeko eta elkarrizketa egiteko. Gainera, pertsona oso jatorra da, 50 urte ditu, eta beraren klase prestaeragatik eta guk bere aldetik jasotzen genuen trataeragatik aukeratu dut irakasle hau, dudik gabe bera izan baita izan dudan irakaslerik onena.

Zelaieta zentroan egin nion elkarrizketa. Bertan liburutegia eta lan egiteko gelak egoten dira, eta horrelako gela batean hitz egin genuen. Denetarik galdetu nion, bere bizitza pertsonaleko gauzak ere jakiten sahiatu nintzen. Baina gehien bat, urteak baitaramatza irakasle moduan, bere urte hauetan egindako lanari buruz eta hezkuntzaren aldaketei buruz galdetu nion. Erantzunak denetarikoak ziren. Gauza batzuekin ados agertu zen, baina beste gai batzuk gogorki kritikatu zituen.

Elkarrizketa atsegina izan zen. Biok jesarrita geunden, grabadora mahai gainean, jateko zerbait ere bagenuen, eta hizketan hasi ginen. Egun hartatik aurrera ere kaletik gurutzatu izan gara, eta broman bat egiten edota ni zirikatzen sahiatu da, hori bai, beti zentsu onean.

Bukatzeko esan nahiko nuke oso gustura egin diodala elkarrizketa, eta nahiz eta ia astebururo ikusten dudan pertsona izan, berareki jesartzea eta berba egitea plazer bat izan da.

Mari Kruz-i elkarrizketa

Mila arrazoi aipatu ahalko nituzte zergatik aukeratu dudan Mari Kruz lan hau egiteko eta ez beste irakasle bat. Mari Kruz andereinoa praktikoki lehen hezkuntza osoan izan dudan irakaslea da. Zalantzarik gabe inoiz izan dudan irakaslerik zorrotzena izan da, baina baita ere mila balore on transmititu dizkidan irakaslea. Ziur nago egun naizeraren zatitxo bat berari esker dela.

Mari Kruz 30 urte baino gehiagoz egon da Berriatuko (nire herria) eskola publikoan lanez. Orain hiru urte jubilatu zen, beraz esan daiteke hezkuntzan esperientzia handia duela.

Lehen ohartzen ez nintzen arren, emakume honek euskara eta nire herritxoaren alde egin duen guztia ikusi dut galdeketan. Benetan izugarrizko lana egin zuten bere garaian irakasleek eta bere hitzetan gurasoek gure hizkuntza eredu ofiziala izan zedin. Hori ez da egun batetik bestera egin, eta imajinatzen dut zer nolako lan gogorra egin zuten. Herri txikietan batez ere oso garrantzitsua izan da borroka hori. Ni neu euskararen maitale kontsideratzen naizen heninean gauza hauek barrena ukitzen didate eta gogoratzen dut bera galderak erantzuten ari zen heinean, niri oilo larrua jartzen zitzaidala. 

Bestalde hunkigarria da txikitan zuk nola ikusten zenuen irakasle hori eta egun nola uler dezakezunaren sentsasio hori, aldaketa hori. 

Orain ulertu dut zergatik maite nuen nik irakasle hau maite nuen bezala; bere hitzetan hezkuntzan tokian tokiko eta uneko beharrak ase behar dira. Ez du axola legeek eta paperek zer dioten. Egoerari dagokionez beharrak astertu behar dira eta hauek asetzen saiatu; bai herriarenak, bai familienak.... eta Euskal Herrian esaterako euskeraren erabiltze eta normalkuntzaren izugarrizko beharra zegoen. Beraien lanari esker ondo ase dena. 

Bestalde, berak haurrenganako duen errespetuak egin du bera nire afektuaren jabe izatea. Berak haurrak pertsona gisa ulertzen ditu, eta are garrantzitsuagoa, errespetatzen ditu. Oso kosziente da haurrak pertsonak direla, pentsatu egiten dutela, sentitu... eta lehendabizi haur hori ezagutu behar dela errespetuaren bidetik. Behin ezagututakoan maitatzen saiatu eta berari irakasten saiatu. Haurrak ez direlako inozoak, ez tontuak, ezta ere gu izorratzen saiatzen diren inor... haurrek soilik ez dakite, eta gure lana bidea irakastea da. Bere gizatasun honek azkenean sortzen dit bereganako adeitasuna eta maitasun hori. 

Gainera, oso berezia da, pertsona batek zure txikitako pasarteak kontatzen dizkizunean eta zutaz pentsatzen zuena esaten dizunean, azken finean, nire ustez haurtzaroa bizitza osoa markatuko dizun garaia baita. Baita ere, gerora mila gauza ahazten ditugu haurtzarokoak eta horietako gauza batzuk berreskuratzea bezain sentsasio ederrak gutxi daude! 

Hau dena gutxi balitz, irakasle hau orain arte nire bizitzan bizi izan dudan unerik garratzenetarikoan nire ondoan egon zen, nire amaren heriotzean, eta bere maitasunaz asko oroitzen naiz, indar asko jaso bainuen bere aldetik.

Honenbestez, oso eskertua sentitzen naiz lan honen aitzakiaz berriro ere berarengana hurbiltzeko aukera izan dudalako, bera beste ikuspuntu batetik ezagutzeko. 

Elkarrizketa guzti honek akademikoki aportatu didana, honela sailkatuko nuke;

Kulturalak:

·         Euskal Herrian dagoen hezkuntza eredua lortzeko, Euskal Herrian eta euskaran sinesten zuten jende askok benetan lan gogor eta on bat egin zuen hezkuntza euskalduntzeko.

·         Gu euskal herrian bizi garela eta gure hizkuntzaren alde gogor borrokatu behar dugula, orain arte egin den lana izugarria izan baita eta guk ezin dugu nagikeria hutsagatik hori pikutara joaten utzi. 

Irakaslearen funtzioa:

·         Garrantzitsua ez dela curriculuma  behatzea, tokian tokiko premiak zein ikasle eta familien asetzea baizik

·         Haurrak ni bezalakoak direla. Pertsonak. Ez ditudala beraien ekintzen ondoriak aztertu behar, baizik eta beraien pentsamendua, sentimenduen… zergatia ulertzen saiatu.

·         Irakasle on bat ez dela zatiketak egiten irakasten dizuna, pertsona bezala zaindu eta batzuetan maitatzen zaituena baizik.

·         Errespetua askotan ahaztuta usten dugun ezaugarri bat dela, eta ziurrenik bera dela bide ororen hasiera puntua.

Hezkuntzaren inguruan:

·         Irakaskuntza bizi egin behar dugula eta justua iruditzen zaigunaren alde gogor borrokatu horrek batzuetan arau juridikoak ez betetzera eramaten bagaitu ere.

·         Irakaskuntza lanbide bizi bat dela: etengabe aldatzen doala eta gu, bizi dugunok, bide zuzenetik joan dadin gogor ekin behar dugula

·         Gurasoek ere hezkuntzan paper oso garrantzitsua betetzen dutela.

·         Irakasleak urteekin hobeak direla esperientziaren eraginez.

Irakasleari elkarrizketa

4, 5 eta 6. mailan gorputz hezkuntza eman zidan irakasleari egitea elkarrizketa erabaki nuen, batez ere berarekin pasatako urte ahaztezinengatik eta geuk, ikasleok, jasotako tratuagatik ere. Irakaslearen izena Ana da, lehen esan bezala gorputz hezkuntza ematen du maila horietan eta berarekin klasea ematen duten ikasle guztiek, gauza onak baino ez dituzten esaten berataz.

Ederra izanda berriz ere atzera egitea ikasketei dagokienez, berriz ere hainbat oroitzapen gogora ekartzea bera bezalako irakasle baten alboan. Esperientzia paregabea izan da. Bera ere gustura ikusi dut garai hartan bizi genituen oroitzapenak gogoratuz, baina argien ikusi dudana da, berarekiko daukan segurtasuna eta ikasleei emandako tratua. Oso irakasle ona dela esan dezaket, akaso eduki dudan onena, ez soilik gorputz hezkuntza gustatze zaidalako, bere tratua eta erakusteko eragatik.

Oso gustura egon nitzen, arretaz noski, hemendik urte batzuetara berak orain egiten duena nik egin dezaket eta. Adi adi entzuten nion dena, bere esperientziatik zerbait ikasi nahian edo.

Zerbait esatekotan amaitzeko, esperientzia ederra izan dela izango nuke, berriz ere atzera bueltatuz, dena oroituz.

Beronikarekin kalakan:

Lan hau egin behar nuela jakin nuenean, ez nekien nondik hasi, izan ere, nire bizitzan zehar ikastetxe eta irakasle desberdin asko izan ditut. Azkenean, nire txikitako irakasle batengana joatea erabaki nuen, Senpereko ikastolako Beronika irakaslea, hain zuzen ere. Hiru urtetatik hamar urteak arte berarekin egon nintzen eta oroitzapen oso onak gordetzen ditut.

 

Elkarrizketa egin aurretik, berarekin kontaktatu eta hitz egin nahi nuenez, ostiral batez ikastolara joan nintzen. Ailegatu eta inork ez ninduen ezagutu, alta, bai Beronika, bai Argitxu baita Maialen ere, nire txikitako hiru irakasleak, han zeuden. Aurkeztu nintzenean, harrituta gelditu ziren,  13 urte pasatuak ziren eta! Hala ere, lauen partetik poztasun handia sentitu eta hizketan hasi ginen. Lana zeri buruz izanen zen aipatu nion Beronikari eta hurrengo asterako gelditu ginen. 

Ondoko ostiralean, gogotsu itzuli nintzen Senperera. Beronikak ere astean zehar galderetan pentsatu eta papertxo batean elkarrizketaren nondik norakoa idatzia zeukan. Etxeko lanak eginda!  Grabatzen hasi aurretik, nire eta bere bizitzaz ordu pare batez hitz egiten egon ginen konfidantza osoz, aspaldiko bi lagunen gisan. Bien partetik nabaria zen iraganean izandako harreman estua, eta egia erran, oso gustura egon ginen. Oso irakasle hurbila izan nuenez, aberasgarria izan zen bere gauza askori buruzko iritzia entzutea. 

Aipatu zizkidan gauza guztietatik, hauek azpimarratuko ditut:

• Nire oroitzapen dezente zituen eta anekdota pare bat ere bururatu zitzaizkion.

• Arazorik handienak ez zaizkio irakaskuntza pedagogikoan sortu, baizik eta haurrekin izandako eguneroko elkarbizitzan edota  gurasoekin sortzen diren gatazketan.

•  Haurrei zure buruarekiko duzun segurtasuna transmititzea oso garrantzitsua da. Are gehiago, arazo baten aurrean modu onean erreakzionatu eta momentuan hartutako erabakiak kontrolatzea funtsezkoa da.

• Maila bakoitzean, haur gutxi dagoenez, ikasgelak hiru urte desberdinetako ikaslez osatuta daude. Hau altxor bat dela azpimarratzen du. Dena den, gela hauek kudeatzeko irakasleak prestakuntza handiagoa behar du.  

• Euskararen aldetik, adibidez, arazo gehiago ikusten ditu Beronikak. Bere hitzetan, ni han egon nintzenetik, maila nabarmenki jaitsi da eta, gainera, jolastorduetan ere haurrek frantsesez hitz egiteko joera dute. Honek, kezka handiak sortzen dizkio. 

Ondorio gisa, nire ustez, irakasle batek urte asko jardun behar ditu irakaskuntzan arazoei segurtasunez aurre egiteko. Umeek egunero ikasteko aukera ematen digute, honela, trabak gainditu eta aurrera pausoak emateko.

Mapa Kontzeptuala

Bizi toki eskola

“Bizi Toki ez da eskola alternatibo bat, eskolari alternatiba bat baizik" 

 

Duela hiru urte hasi ziren Ipar Euskal Herriko hamar bat guraso Bizi Toki proiektua antolatzen, haurrei heziketa modu desberdin bat eskaintzeko asmoz. Euskaran murgilduta, haurren autonomía, naturarekiko oreka, giza harremanak eta ikasketa pedagogikoak dira oinarri nagusiak. Beti ere, haurraren askatasunari toki handia utziz.
 

Auzolanari esker, Behauzen (Baxe Nafarroa), menditxo baten gainean dagoen baserri bat konpondu zuten. Gaur egun Lapurdi eta Baxe Nafarrotik doazen hamabi ikasle daude.

 

Irakaskuntza eguneroko bizitzaren eta jardueren bitartez segurtatua da: tintaketa, musika, margolaritza, gorputz-heziketa, irteerak, zurgintza, baratzezaintza, kanpoko lanak…

 

Guraso hauen beldur bakarra, Frantziako hezkuntza ofizialaren jarreran dago. Eskola mota hau ez dago legeztatuta, eta auzitegi batean ez zuten deus egiterik izango.

 

Hemen uzten dizkizuet interesatuoi, pare bat orrialde:

Alde batetik, Gorka Torre Seaskako irakasle eta Bizi Tokiko guraso-sortzaileetako baten elkarrizketarekin.

Bestaldetik, web orrialdearekin.

http://euskalirratiak.info/bizitoki-eskola-alternatiboa-gorka-torre.HTML

http://www.bizitoki.org/

Aste hontan onartu den LOMCE legearen 10 aldaketa nagusiak

Denok dakigun bezala, aste hontan onartu da hainbat kritika jaso situen LOMCE legea. Honek aldaketa nabariak ekarri dizkio hezkuntzari, baina hamar nagusienak hauexek izango dira:

1.   Gaztelania nagusi: murgiltze linguistikorik ez

Espainiako Gobernuak ezarriko ditu Gaztelania irakasgaiaren eduki eta ordu kopuruak. Aurrerantzean, irakasgai ardatz izango da. Euskara, berriz, espezialitate ikasgaitzat jo dute, Heziketa Fisikoaren edo Musikaren maila berean.

Euskadin 30 urtez indarrean egon den murgiltze linguistikoa ezerezean geratuko da, gaztelaniaz eta euskaraz eman beharreko irakasgai kopuru parekatua zehaztuko delako.

2.   Zentralizazioa: Ministerioaren kontrol handiagoa

Autonomia erkidegoek espezialitate ikasgaien (Euskara, Heziketa Fisikoa...) eduki eta ordutegiak bakarrik zehaztu ahalko dituzte. Espainiako Gobernuari dagokio, beraz, ikasgai ardatzen ingurukoa ezartzea (Gaztelania, Matematika, Zientziak eta atzerriko hizkuntzak). Bestela esanda, edukien % 65 kontrolatuko du Espainiak (% 75, bigarren hizkuntza ofizialik ez duten erkidegoetan).

Wert ministroak berak goraipatutako euskal hezkuntza sistema ez dute aintzat hartu, Jaurlaritzak eta euskal hezkuntza komunitateak salatu dutenez.

Paradoxa bada ere, erreforma ezartzeko finantziazioa erkidegoen esku egongo da, hein handi batean. Izan ere, Espainiako Gobernuak araua ezartzeko behar den dirua ordainduko du, baina erkidegoek bere gain hartu beharko dute araua finkatzeko kostua.

3.   Erlijio katolikoa, indartuta

Erlijioa espezialitate irakasgaia izango da datorren ikasturtetik aurrera. Batez besteko nota kalkulatzeko erabiliko dute, eta beste ikasgaien ordu kopuruarekin parekatuko dute. Eliza katolikoak aspaldi egindako eskaera bati men egin dio Rajoyren gobernuak, matrikulazio kopurua % 10 jaitsi zela-eta arduratuta baitzegoen.

Herritartasunerako Hezkuntza desagertuko da, eta erlijioa egiten ez dutenek Gizarte eta Kultura Balioak (Lehen Hezkuntza) eta Balio Etikoak (Bigarren Hezkuntza) izeneko ikasgaiak landuko dituzte.

4.   Errebalidak eta azterketak, noiznahi

Selektibitatea desagertu egingo da.

Ziklo batetik bestera igarotzeko, azterketa egin beharko dute ikasleek. Azterketok eskolaz kanpoko erakunde batek antolatu eta zuzenduko ditu. Hurrengo ziklora pasatzeko gainditu beharrekoak bi dira: DBHkoa eta Batxilergokoa.

Unibertsitateek ere sarbide-probak egin ahalko dituzte.

5.   Lanbide Heziketa: Ikasleen zatiketa

Lanbide Heziketan hasteko adina aurreratuko dute. Derrigorrezko Bigarren Hezkuntzan aurrera egiterik ez duten ikasleek Oinarrizko Lanbide Heziketan eman ahalko dute izena, 15 urterekin. Halere, aurreneko ziklo hau eginda, Bigarren Mailako Lanbide Heziketan jarraitu nahi dutenek beste azterketa bat egin beharko dute. Ikasle "txar eta onen artean" bereizte horrek haserrea piztu du hezkuntza komunitatearen baitan, eskola porrotari zorrotz jardunez egin nahi diotelako aurre, euren esanetan.

Eskola "onenen" zerrendak egitea ere egongo da. Orain arte, eskolen arteko lehia saihesteko, debekatuta zeuden zerrendok.

6.   Arlo ezberdinek eskolan duten garrantzia, txikiagoa

Eskola Kontseilua (hezkuntza komunitateko agente guztiek osatutakoa) aholku-emaile soila izango da aurrerantzean. Hala, ez du eskola erabakietan eta antolaketan zuzenean eragingo.

LOMCE legearekin, zuzendariak eta zuzendaritza taldeak izango dute boterea.

7.   Zuzendarien papera

Gobernuak izendatuko ditu eskoletako zuzendariak, izan ere, kargu hori izan nahi duten irakasleek formazio prozesu bat igaro eta ziurtagiri bat eskuratu beharko dute. Orain arte Eskola Kontseiluak izendatzen zuen zuzendaria.

Irakasleak zuzenean kontratatu ahalko dituzte zuzendariek, eta hauek ez dute zertan oposizioa gaindituta izan beharko.

8.   Funtzionarioen lan-baldintzak

Irakasleen lan-baldintzak ere aldatuko dituzte. Funtzionarioek zein ikastegitan eta zer-nolako lanetan jardun beharko duten moldatu dezake Administrazioak. Lanorduak ere handituko dizkiete.

Horrez gain, ikasgela bakoitzean egon daitekeen ikasle kopurua % 10 igoko dute.

9.   Eztabaidarik eta akordiorik gabeko erreforma

Hezkuntza komunitatea osatzen duten agente guztiek ezezko biribila esan diote erreformari. Sindikatuek, guraso elkarteek, ikasleek, sare publikoko zentroek, itunpeko eskolek, ikastolek... denek bat egin dute lege horren kontra agertzeko. Horiek salatu dutenez, erreforma ez da hezkuntza komunitatearekin eztabaidatu, ezta adostu ere.

10. Itunpeko zentroak

Itunak berritzeko epea luzatuko dute. Lehen Hezkuntzan gehienez ere lau urtean behin berritzen da orain, aurrerantzean sei urtetik gorako epean; Bigarren Hezkuntzan, lau urtean behin.

Administrazioak, halaber, "gizarte eskaria" kontuan hartu beharko du plazak banatzeko orduan; hau da, gurasoek zentro publikoa barik, itunpekoa nahiago dutenean

jeje, umore pixka bat

Oraingo honek ez du hezkuntzarekin lotura berezirik, baina ongi dago barre pixka bat egiteko.

Bideo honen bitartez, ohar gaitezke batzuetan hezkuntza zein garrantzitsua den. Hain goiz ikasten den irakasgai sinple batek bizitzan bertan ere balio diezaguke!!! :)

Hona bada ezpada bideoaren linka:
http://vimeo.com/68729699

Rosenthalen esperimentuaren arazoak eta konponbideak

Roberte Rosenthalen esperimentuaren artikulua irakurri ondoren, gure hezkuntzan arazo larriak egon daitezkeela uste dut, eta hau konpondu daiten irtenbideren batzuk bilatu behar ditugu.

Gure hezkuntzan ekar ditzakeen arazoak hauek dira:
      1- Irakaslea ez baldin bada ohartzen bere ikasleen gaitasunez, ikasle horiek gaitasun horiek garatu beharrean galdu egin ditzakete.
      2-Ikasleen artean desberdintasunak handitu daitezke, eta honekin batera klaseko nolabaiteko oreka galdu daiteke.
      3-Frustazioa ere arazo bat izan daiteke. Ikasle bat beste batek jasotzen duen tratua ez jasotzerakoan frustatu daiteke.
      4-Ikasleek amore ematea gerta daiteke. Tratu desberdina sentitzean eta klasekideen maila altua ikustean ikasketekiko interesa galdu dezakete.
      5-Aurreko puntua kontuan izanda, baztertuta sentitu daiztezke gizartean eta onik egiten ez dien pertsonekin erlazionatzea.

Honi aurre egiteko erremedio batzuk bilatu behar ditugu, eta nire ustez hauek izan daitezke horietako konponbide batzuk:
      1- Irakasleek tratu berdina ematea ikasle guztiei. Nahiz eta ikasle batzuk beste batzuk baino zailtasun gehiago izan irakasgai batzuetan, animo berdina eman behar zaie etsi ez daitezen.
      2-Ikasleren bat frustatuta edo etsita ikusten badugu, berarekin hitz egin behar dugu bere arazoak kontatu ditzan eta gure eskuetan dagoen guztia egin berari lagundu ahal izateko.
      3-Bide onetik eraman behar ditugu. Gaztetatik etsitzeak kalera eramaten dituzte eta hori ekiditea eta umeak ondo heztea da gure eginkizuna.

Eta hauek dira nik eman ditzakedan konponbideak. Batzuei ondo irudituko zaie, beste batzuei ez zaie hainbeste gustatuko, baina garrantzitsuena ikasleak ahalik eta gehiago motibatzea da eta beraiek duten guztia erakutsi ahal izatea.

Pigmalion efektua

Hau irakurri ondoren, irakasle bakoitzak, hausnarketa sakon bat egin behar lukeela iruditzen zait. Ez dut uste, haurrekin honela jokatzeko eskubiderik dutenik. Egia da, artikuluaren arabera, irakasleek umeengan dituzten aurreiritziak , ez direla nahita, alde batekoak edo bestekoak izaten. Aurreiritzi horiek, inkontzienteki sortzen omen dira. Hala ere, haur bat baztertu edo frustrarazi aurretik, irakasleak, egoeraz ohartu behar dira. Haur bakoitzaren garapena banan bana aztertu behar dute. Eta dudarik gabe, baten batek, arazo gehiago baldin baditu, laguntza gehiago eskaini behar zaio, eta ez alderantziz.

Garrantzitsua da, klasean oreka bat egotea. Horretarako, ikasleen arteko maila oso desberdina bada, haur batek besteari laguntzeko aitzakia bikaina sortzen da. Lan taldearekin bi umeek asko ikasiko dute eta garrantzitsuena, galderen erantzunez aparte, elkar laguntzearen inportantzia da.

Ikusi beharra dago, haurrak desberdintasunez tratatuz, ez diezula momentuko kaltea eragiten bakarrik. Gerora ere, ume horrek beregan duen konfiantza, auto-estima eta baikortasuna erraz galtzeko joera izanen du. Eta ezin da haur baten geroarekin jokatu.

Garbi dago, irakasle baten lana, jende askok uste baina garrantzitsuagoa dela. Umeak bide askotatik eraman daitezke, eta bide guztiak ez dira zuzenak izaten.

ROSENTHALEN ESPERIMENTUA

KONPONBIDEA: Lehenik eta behin, irakasleak ez luke bere iritzi propioa erabili beharko ikasleak tratatzerako orduan. Alde batetik objetibotasuna nagusitu beharko litzatekeelako irakasle-ikasle harremanean eta bestetik ikastetxean ikasten ari den pertsona orok eskubide berak dituelako jasotzen duen heziketarekiko. Kasu askotan, irakasleek ez dituzte beraien asmoak kontrolatzen eta horrek arazo larriak ekar  ditzake ikasleen errendimenduan. Maila ona duten ikasleek, lana egiteari utzi diezaiokete eta maila baxuagoa dutenek beraien buruarengan konfiantza gal dezakete beraiekiko atentzio urriagatik. Horri aurre egiteko, irakasleak berdintasun osoz jokatu beharko luke ikasgelan dauden ikasle guztiekin. Arreta maila bera eskeiniz eta behar dutenean laguntza emanez. 

Bestalde, maila altua duten ikasle batzuk beraien buruengan konfiantza gehiegi jartzen dutela eta, pixkanaka beraien errendimendua jeisten joaten da eta horren aurrean irtenbide egokiena egunero lana egiten jarraitzea litzateke. Maila baxuagoa dutenei erreparatuz, askok bere buruarengan sinisteari uzten diote, eta horrela ikasketak jasangaitzak bihurtzen dira beraientzat. Arazo honen aurrean, irakasleak ikaslearen motibazioa sustatu beharko luke.

 Robert rosenthalen artikulua

ARAZOAK:

• Irakasleak ez baldin baditu bere “asmoak” ongi kontrolatzen eta bere iritzi kritiko propioez baliatzen baldin bada, baliteke gaitasun maila bat duten ikasleak azkenean maila hori jaistea.
• Ikaslearen arteko desberdintasunak handitu ditzake horrela maila desberdin handiak sortuz eta modu berean klasean egon daitekeen oreka desorekatuz.
• Ikasleak asko frustratzea alboko kideak jasotzen duen laguntza eta “apollo” positibo hori berak jasotzen ez duelako.
• Ikasle askok saiakerak egiteari usten diote etsipenean eroriz.
• Ikaslearen bizitza pertsonalean eragin negatiboak ditu; auto-estima jaitsi, pertsona bezala deuseztatu, heziketa egokia apurtu…
• Gizartean eragin handia pertsona ez konpetentea edo ez hain konpetenteak sortuz.

KONPONBIDEA

Nire ustez, goian aipatutako arazo bakoitzari ezin zaio konponbide bana aurkitu. Arazoa bakarra litzateke kasu honetan; irakaslea bera. Beraz, konponbidea, singularrean izango da, zuzendu beharrekoa irakaslea bera litzateke eta.
Irakasleak pertsona objektiboa izaten jakin beharko du guztiaren gainetik. Inoiz ezin dezake utzi bere iritzi propioek haurra etiketa dezaten. Horretarako bere iritziez gain, gainontzeko lan taldearen (beste irakasleak) iritziez balio daiteke, haur horrenganako gainontzeko iritziak entzun eta haurraren alde positiboekin geratuz. Baliteke horrela haur horrenganako iritzia aldatzea.
Bestalde, ezin du pentsatu haur batzuk besteak baino hobeak direnik. Bakoitzak bere erritmoa duela errespetatu behar du, besterik ez, eta laguntza behar dutenean, lagundu. Bai "atzeratuta" doazenei eta baita ere "ondo" doazenei.
Irakasleak berak ere, laguntza eskatzen jakin behar du, batzuetan bere lanean kale egin baitezake eta maiz pentsatu errua haurrarena dela, berea dela ez ohartuz. Irakasle batek uste duenean "haur hau ez da iristen. Tontoa da, edota ez du balio" ziurrenetik ez da zuzen egongo, soilik bere baliabideek ez diote balio izan haur horrekin. Hori dela eta, beste alternatiba batzuk bilatzen saiatu beharko da; gainontzeko irakasleekin hitz eginez, haurra gehiago ezagutuz bere interesetatik abiatzeko, metodo pedagogiko desberdinak probatu, familiarekin elkarlanean arituz.... Irakaslea bera ezingo da bapatean etsitu.
Bestalde, jarrera positiboa erakutsi beharko du. Etengabe saiatu behar da bere ikasleak motibatzen. Denei "ahal dutela" transmititu behar die, inor ez dela jakinaren gainean bizi, etsitzea azken aukera dela. Pertsona zoriontsuak eta sinistunak hezi beharko ditu.

Jarrera guzti hauekin nire abururz aurreko arazo guztiak dexente hobetuta geratuko lirateke.